Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
Σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο.
Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.

Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
Που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
Κι ας είμαι κι ένα ταπεινό λυχνάρι.


Μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι πατώντας ΕΔΩ.

Επίσης μπορείτε να ακούσετε άμεσα το τραγούδι, χωρίς να το κατεβάσετε, πατώντας το πλήκτρο της αναπαραγωγής παρακάτω:


Στίχοι: Γεώργιος Δροσίνης. Πηγή αρχείου ήχου: το σχετικό βίντεο στο Youtube, από πολύ καλή εκτέλεση της πολύ αξιόλογης Παιδικής Χορωδίας του Λαυρίου.
Φεγγαράκι, φεγγαράκι
που κρέμεσαι στον ουρανό,
πες μου και πού ’ναι πιο καλά,
στον κάμπο ή στο βουνό; (2)

Όπου είν’ υγεία και χαρά
κι όπου κανένας δεν πεινά
και κανένας δεν κρυώνει
ούτε πονάει εκεί είναι πιο καλά! (2)

Ποταμάκι, ποταμάκι
που τρέχεις όλο τον καιρό,
πες μου και πού ’ναι πιο καλά,
στην πόλη ή στο χωριό; (2)

Όπου είν’ υγεία και χαρά
κι όπου κανένας δεν πεινά
και κανένας δεν κρυώνει
ούτε πονάει εκεί είναι πιο καλά! (2)

Χελιδόνι, χελιδόνι
που βλέπεις χώρες και χωριά,
πες μου και πού ’ναι πιο καλά,
στον Νότο ή στον Βοριά; (2)

Όπου είν’ υγεία και χαρά
κι όπου κανένας δεν πεινά
και κανένας δεν κρυώνει
ούτε πονάει εκεί είναι πιο καλά! (2)

Μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι πατώντας ΕΔΩ.

Επίσης μπορείτε να ακούσετε άμεσα το τραγούδι, πατώντας το πλήκτρο της αναπαραγωγής παρακάτω:


Στίχοι: Βασίλης Ρώτας. Πηγή του αρχείου ήχου: το σχετικό βίντεο στο Youtube, από πολύ καλή εκτέλεση της πολύ αξιόλογης Παιδικής Χορωδίας του Λαυρίου.
Χριστέ μου, σαν ήρθες στη γη να φέρεις τη γαλήνη,
δεν ήσουν βασιλόπουλο, δε ζούσες σε παλάτι.
Ζούσες μονάχα σαν παιδί ενός φτωχού εργάτη,
με την αγνή μητέρα Σου, που ’ταν φτωχιά κι εκείνη.

Ω! Πόσο το ’θελα, Χριστέ, τότε κι εγώ να ζούσα,
τότε που Συ στη Ναζαρέτ ζούσες με καταφρόνια!
Αχ, ναι. Θα Σ’ είχα φίλο μου, πολύ θα Σ’ αγαπούσα
και θα περνούσαμε μαζί τα παιδικά μας χρόνια.

Εσένα θα’ χα συντροφιά, Χριστέ μου, κάθε μέρα
και θα’ μαστε χαρούμενα μαζί κι ευτυχισμένα.
Κι απ’ τα γλυκά, που η καλή θα μού ’δινε μητέρα,
τα πιο πολλά θα τα ’φερνα, Χριστούλη μου, σε Σένα.

Ω! πόσο πόσο το ’θελα τότε κι εγώ να ζούσα
μ’ Εσέ, γλυκέ μας Ιησού, Γιε της αγνής Μαρίας!
Κοντά Σου άγιος και εγώ να γίνω θα μπορούσα
και κληρονόμος να φανώ Ουράνιας Βασιλείας.

Όμως γιατί ν’ ανησυχώ και να λυπούμαι τόσο;
Μήπως και τώρα έπαψες Εσύ, Χριστέ, να ζεις;
Ω! ναι. Και τώρα την καρδιά ζητάς, για να Σου δώσω,
παιδί δικό σου να φανώ και τώρα με καλείς.

Μπορώ και τώρα φίλος Σου να γίνω αγαπημένος,
Φτάνει με όλη την ψυχή κι εγώ να Σ’ αγαπήσω
και στ’ άγια Σου θελήματα να ειμ’ υποταγμένος.
Και τότε, και στους ουρανούς με Σε, Χριστέ, θα ζήσω.

Μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι πατώντας ΕΔΩ

Επίσης μπορείτε να ακούσετε άμεσα το τραγούδι, πατώντας το πλήκτρο της αναπαραγωγής παρακάτω:



Στίχοι: Γ. Βερίτης. Μελοποίηση-Ενορχήστρωση-Εκτέλεση: Α. Μεθόδιος. Τραγουδάει η μικρή μαθήτρια Μαρία Μ.