Καντήλι μου μονάκριβο
ψηλά πού σπινθηρίζεις
ποιός οὐρανός σοῦ δίνει φῶς
κι ἐλπίδα μέ γεμίζεις;

Ἐλπίδα πού μέ δάκρυα
καἰ πόθους τήν ποτίζω
Πίστης κι Ἀγάπης τόν καρπό
στό βιό μου νά θερίζω.

Καντήλι φωτοστέφανο
σάν μέρα τοῦ Ἀπρίλη
μοιάζεις σάν ὄρθρου ξαστεριά
πορφυρωμένο δείλι.

Καντήλι εἰρηνόμορφο
ἀκύμαντο λιμάνι
ἀπ’ τήν ἐλιά παίρνεις τροφή
καί διώχνεις τό σκοτάδι.

Καντήλι φωτοπρόσωπο
καί Παναγιά Μητέρα
σάν ἀντικρύζω τό Σταυρό
γλυκειά περνᾶ ἡ ἡμέρα.

Σάν ἀντικρύζω τό Χριστό
μύριο τραυματισμένο
γιά μένα φώναξες «διψῶ»,
Θεέ μου, σέ προσμένω.

Καί στή δική μου τήν καρδιά
ν’ ἀνάψεις τό Καντήλι
μέ τῆς Ἀγάπης τή φωτιά
Φῶς παίρνοντας νά δίνει.

ΚΑΝΤΗΛΙ γιά προσκέφαλο
βάλτε μου σάν πεθάνω
θἆν’ τῶν ματιῶν μου ἡ χαραυγή
ἀπ’ ἕναν κόσμον ἄλλον.

Κατεβάστε το τραγούδι από ΕΔΩ.

Ακούστε άμεσα το τραγούδι πατώντας το πλήκτρο της αναπαραγωγής παρακάτω:



Το ποίημα είναι του Αρχιμανδρίτη π. Ευσεβίου Δ. Κόκκορη, Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος, από το πολύ αξιόλογο βιβλίο του "Σταγόνες Ύδατος". Μελοποίηση: Α. Μεθόδιος.