Ήταν μια φορά κι έναν καιρό
μες στην Εκκλησιά την τρισυπόστατη
ήταν το χρυσό και τ' αργυρό
-τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο-
ήταν μια φορά κι έναν καιρό
μια φορά κι έναν καιρό.
Κι όταν λειτουργούσε ο παπάς
τη στιγμή που μόνος επροσκόμιζε
κάποιος του το πήρε - πού το πας
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο;
στράφηκε και ρώτησε ο παπάς
μια φορά κι έναν καιρό.
Πού το πας μ' ολάνοιχτα φτερά,
μόνο ο βασιλιάς μας εκοινώνησε,
κοίταξε τι πλήθος καρτερά,
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο.
Πού το πας μ' ολάνοιχτα φτερά;
Με ολάνοιχτα φτερά.
Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά
θα το κρύψω μέσα στον Παράδεισο
και στην πιο κρινόσπαρτη γωνιά
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο.
Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά
με τη Θεία Κοινωνιά.
Θα μεταλαβαίνουν οι ψυχές
των μαρτύρων πού' χυσαν το αίμα τους
και θα ακούει ανήκουστες ευχές
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο,
από των μαρτύρων τις ψυχές
των μαρτύρων τις ψυχές.
Ώσπου να' ρθει η ώρα κι η στιγμή
που θε ν' ακουστούν φωνές ανήκουστες
να το ξαναφέρω με τιμή
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο
ώσπου να' ρθει η ώρα κι η στιγμή,
θα' ρθει η ώρα κι η στιγμή!
(Πηγή των στίχων: από την σελίδα του Γραφείου Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, από όπου μπορεί κανείς να "κατεβάσει" τους στίχους πολλών τραγουδιών. Ευχαριστούμε πολύ τον συνάδελφο που έστειλε το αρχείο ήχου.)
μες στην Εκκλησιά την τρισυπόστατη
ήταν το χρυσό και τ' αργυρό
-τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο-
ήταν μια φορά κι έναν καιρό
μια φορά κι έναν καιρό.
Κι όταν λειτουργούσε ο παπάς
τη στιγμή που μόνος επροσκόμιζε
κάποιος του το πήρε - πού το πας
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο;
στράφηκε και ρώτησε ο παπάς
μια φορά κι έναν καιρό.
Πού το πας μ' ολάνοιχτα φτερά,
μόνο ο βασιλιάς μας εκοινώνησε,
κοίταξε τι πλήθος καρτερά,
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο.
Πού το πας μ' ολάνοιχτα φτερά;
Με ολάνοιχτα φτερά.
Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά
θα το κρύψω μέσα στον Παράδεισο
και στην πιο κρινόσπαρτη γωνιά
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο.
Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά
με τη Θεία Κοινωνιά.
Θα μεταλαβαίνουν οι ψυχές
των μαρτύρων πού' χυσαν το αίμα τους
και θα ακούει ανήκουστες ευχές
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο,
από των μαρτύρων τις ψυχές
των μαρτύρων τις ψυχές.
Ώσπου να' ρθει η ώρα κι η στιγμή
που θε ν' ακουστούν φωνές ανήκουστες
να το ξαναφέρω με τιμή
τ' ακτινοδεμένο Δισκοπότηρο
ώσπου να' ρθει η ώρα κι η στιγμή,
θα' ρθει η ώρα κι η στιγμή!
Μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι πατώντας ΕΔΩ.
Επίσης μπορείτε να ακούσετε άμεσα το τραγούδι, χωρίς να το κατεβάσετε, πατώντας το πλήκτρο της αναπαραγωγής παρακάτω:
(Πηγή των στίχων: από την σελίδα του Γραφείου Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, από όπου μπορεί κανείς να "κατεβάσει" τους στίχους πολλών τραγουδιών. Ευχαριστούμε πολύ τον συνάδελφο που έστειλε το αρχείο ήχου.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου